Ciao a tutti!!
Intussen ben ik hier al een volledige maand, hoog tijd dus om deze blog eens grondig te updaten!
Na de initiatierites in mijn Italiaanse school, werd ik meteen als een volwaardige leerkracht voor de leeuwen geworpen. Leerlingen van het vijfde (en hier dus laatste) jaar van de verschillende lagere scholen in en rond Termoli, kwamen ons grondig aan de tand voelen. Zij moeten volgend jaar een nieuwe school kiezen, dus moesten wij hen trachten te overtuigen van al onze troeven – en ik kende ze nog niet eens, die troeven… Samen met C. staken we een taallaboratorium in elkaar, waarin we de leerlingen onderdompelden in Nederlands, Engels, Frans, Duits en Spaans, de talen die ze op Maria Brigida kunnen leren. Behalve Nederlands dan, dat was een toevoeging om het wat “exotischer” te maken ^.^ Heel drukke maar leuke dagen, die deze zaterdag werden bekroond met de ‘Open Day’, een veredelde infosessie voor de ouders van deze kleine lieverdjes/ettertjes* (*schrappen wat niet past). Het orkest opende grandioos, het koor nam over en dan werd met veel tromgeroffel la Preside aangekondigd. Af en toe werd haar redevoering vakkundig onderbroken door toevoegingen van collega’s, de (nogmaals) officiële voorstelling van Miss Ellen en tot slot een prachtige powerpointpresentatie van de school. Klinkt saaier dan het was ^.^
’s Avonds gingen we dan met een kleine bende collega’s naar agriturismo L’Antica Torre om daar een (letterlijk) liederlijke avond door te brengen. Niet dat de wijn zo rijkelijk vloeide als je zou verwachten, maar er verscheen wel een gitaar en een liedjesboek, en plots klonken de noten van O sole mio door de gelagzaal – het enige nummer dat ik kende trouwens… Fantastische avond! Het menu? Hou u vast! We kregen elk een bord met verschillende types charcuterie, verse ricotta en omelet. Dan schalen (en ik overdrijf niet, SCHALEN) vol polenta, paprika met ei, palline (lett. balletjes. Deze waren gemaakt van brood en ei, in tomatensaus, simpel maar lekker), gebakken aardappeltjes, orzo (pasta in de vorm van dikke rijstkorrels of haver) met groentjes – smaakte naar hutsepot, en gevulde courgettes. En dat waren enkel de antipasti! Daarna volgde de eerste primo piatto, pasta pomodoro, met tomaat dus, gevolgd door een tweede primo piatto (ook al is dat een contradictie): pasta met groene groentjes, onder andere spinazie, leek me. Pas daarna – terwijl mijn maag al bijna in hongerstaking wilde gaan – volgde de secondo piatto, een soort van mixed grill met aardappeltjes. En als kers op de taart uiteraard nog dessert en koffie, zo rond middernacht ^.^
Wat heb ik dan de voorbije weken nog gedaan, naast les gegeven en gegeten?
Er was de film La migliore offerta (zie blog) met Geoffrey Rush, en vorige week ook Lincoln, met Daniel Day Lewis. Beide goede films met grote acteurs, en… gedubd in het Italiaans. Vooral Lincoln was daardoor iets moeilijker te volgen, met al die politieke termen en in dat antieke Italiaans, met als beleefdheidsvorm nog Voi in plaats van Lei (ja, zoals nog steeds in het Frans, dus laat u niet vangen^.^), en voor de latinisten onder ons: appropinquare in plaats van avvicinare (naderen). Just for the record, er was in Termoli maar één cinema open in de winter (van de drie, als ik me niet vergis), maar nu hebben ze die ook gesloten. Voor de volgende film moeten we dus naar Vasto, de dichtstbijzijnde en iets grotere stad.
Verder naar de fiera of braderie geweest, van alles geproefd en overal afgedongen uiteraard. Naar een concertje geweest van Daniel Zappi, italo-engelsman die twee jaar geleden het schooltheater ook heeft begeleid. Gesigneerde CD aan mijn collectie toegevoegd ^.^ De zondag dan bij vrienden van C. gaan eten, waar Daniel logeerde, en ongelooflijk verwend geweest. Ik zal de gastvrouw maar Mrs J. noemen, want ze is echt een heerlijke dame! Vorige week kwam ik haar toevallig tegen op school toen ze haar dochter kwam ophalen, en ze nodigde me meteen uit voor de lunch. Bleek dat ze thuis al een reusachtige lasagne voor me had gemaakt, “voor zondag, zodat je toch zeker niet vermagert hé, want je moet goed voor jezelf zorgen!” En als toetje kreeg ik zelfs nog een apple crumble mee. On-ge-loof-lijk! En zalig lekker trouwens, die lasagne! Njammie!
Daarna zijn we op school begonnen aan de België-marathon. De bedoeling is dat ik in elke klas les geef over België. Elke klas! Dat zijn er dus 23. Vorige week was echt een marathon, soms deed ik de hele dag niet anders dan vertellen wie Albert II is (niet mijn grootvader en ook niet de president, nee), hoe je wafels eet (de Luikse zonder (!!) slagroom of aardbeien!), en dat i Puffi van oorsprong Brusseleirs zijn ^.^ De meeste klassen zijn echt leuk! De ene al wat rumoeriger dan de andere – tiens, wie had dat nu verwacht -, en sommige vallen precies al-tijd in slaap, terwijl andere dan weer net uit de boekjes lijken te komen, zulke schatjes!
Wat doe ik zo nog in Italië? Ijsjes eten? Nog niet gedaan. Shoppen? Tuurlijk wel! Zelfs in de supermarkt is het genieten van het aanbod! Vergaderd. Duh. Nieuwe gerechtjes uitgeprobeerd, het ene al met meer succes dan het andere ^.^ Met het orkest mee gerepeteerd. In de krantenwinkel een kalender van il Duce zien hangen… Italiaanse cioccolata calda gemaakt, lekker dik, zoals chocoladesaus. Een “onbestaande” verjaardag van een collega gevierd, met taart-zonder-reden en zomaar-cadeaus ^.^Leuke babbels met de collega’s, aanhankelijke leerlingen, nieuwsgierige ouders, de sympathieke groenteboer, … Vast gezeten in de oude, rammelende en onbetrouwbare lift, en gered worden door je huisgenote die net van de supermarkt kwam. Pannekoeken gebakken voor Lichtmis. Na de zoveelste presentatie over België in een nieuwe klas gewoonweg een daverend applaus gekregen! …
Vanavond Chinees, en dit weekend gaan we carnaval vieren in Venezia! La bella vita ^.^
Ciao for now!
xoxo Ellen
