Nu ik al acht maand zwanger ben, heb ik er vrede mee dat ik meteen buiten adem ben, want het is ook gewoon zo logisch nu. 😌

Dat zie je gewoon: een buik vol baby, dus waar zitten die maag en longen gepropt? 😂

Maar eigenlijk begint dat al veel vroeger, als je nog maar een klein “donut”-buikje hebt…

En dan voelt dat zooo vreemd: buiten adem zijn van wat trappen lopen, of als je nog maar net de straat uit bent op je fiets… 🚲

Terwijl je wel een goede conditie had!!

But it makes sense: je lijfje maakt een liter extra bloed aan voor de baby, en dat moet rondgepompt worden.

Dus je hart klopt al sneller voor die mini vanaf het begin. ❤

En je longen werken ook harder om dat bloed van zuurstof te voorzien.

Dus ja, toen vond ik dat – als sporty spice – echt moeilijk om mee om te gaan… En da’s OK! Je lijf verandert zoveel sneller dan dat je mind mee kan. 🙈 #pubertyonspeed

Maar nu?

Nu heb ik helemaal vrede met alle gekke dingen die m’n lijf deed en nog steeds doet om het die kleine naar de zin te maken. ❤